Week 1: Brussel, Abu Dhabi, Colombo, Galle, Unawat

Lieve lezers,

Een week geleden al weer hebben wij zoals de meeste van jullie weten het grauwe en koude Nederland achter ons gelaten om onze zuiderburen een bezoek te brengen. Dit bezoek was echter van korte duur. Om half 9 precies, een kwartier voordat voordat de Champions league wedstrijd tussen PSG en Chelsea van start ging, begon namelijk onze reis richting Sri Lanka met een tussenstop Abu Dhabi. Hiervoor waren wij dankzij onze lieve heer (Hans) ruimschoots op tijd op Brussel airport aangekomen. Een uur voordat we de lucht in gingen sprong de hoofdsponsor van frietgigant mannekepis direct op om als eerste aan boord te gaan. In zijn weg naar de gate wierp hij nog wat paaltjes en bordjes opzij en zo kon hij zijn achterwerk zo lang mogelijk op de heerlijke zitting van Etihad Airlines laten rusten. Eenmaal onderweg inspecteerden wij onze plaatsen eens goed en in de stoel voor ons was een klein scherm geïnstalleerd. Na kort onderzoek bleek dat hier zelfs op kilometers hoogte live de eerdergenoemde voetbalwedstrijd op te bezichtigen was! Wij konden ons geluk niet op en Willem was al zijn zenuwen kwijt. Na afloop van de match hebben we geprobeerd wat te slapen maar ook bij Etihad is dit niet veel gemakkelijker dan bij elke andere maatschappij. Zo kwamen wij 7 uur plaatselijke tijd aan op Abu Dhabi waar weinig te beleven was en wij tot 14:55 de tijd moesten zien te doden. Dit hebben we gedaan slechts door een klein dutje van maximaal een uur in de wachtruimte voor een andere gate te doen. Vervolgens begon de tweede etappe van de heenreis met wederom een eigen scherm voor persoonlijke entertainment. De komende 4 uur werden met name besteed aan digitaal poker, tetris, en minigolf. We kwamen toen eindelijk, na deze vermoeiende reis, aan op onze eindbestemming, Colombo. Dit was echter nog maar het begin.

Bij aankomst werden we verwelkomd door een klamme deken van warme lucht. Deze ontvangst werd vergezeld door taxichauffeurs die ons maar al te graag naar ons hostel wilden brengen. Na enige inspectie kozen wij een zeer betrouwbaar uitziende Sri Lankaanse jongeman uit, die ons voor 2500 roepie (€15) wel naar ons hostel kon krijgen. We stapten in zijn auto die toen rondjes bleef rijden bij het vliegveld. Even later verscheen de taxi die ons zou vervoeren. De chauffeur kreeg 1000 roepie in zijn handen gedrukt en 1500 ging naar de tussenpersoon. Onze chauffeur had blijkbaar meer geld nodig dan dit want voor 1000 was ons hostel toch echt te ver. Daarnaast was het al veel te lang geleden dat hij een kopje thee had gehad dus die moest onderweg wel ergens genuttigd worden. Na wat heen en weer gebel met het hostel en een behulpzame bijstander was de taxichauffeur toch niet te beroerd om ons ook dat laatste stuk nog te brengen. Na een trip van 3 uur die maar 1 uur had hoeven duren stonden we dan wonder boven wonder aan de receptie van het hostel. Hier werd duidelijk dat het de chauffeur ging om een extra vergoeding van de eigenaar als hij ons daar af zou zetten. De eigenaar wist dat wij al een reservering hadden geplaatst en sloeg dit aanbod dan ook af. Dit was dus de oorzaak van die 2 onnodige uren onderweg zijn. Afijn, wij waren er en konden eindelijk naar bed.

De volgende ochtend hebben we maar overgeslagen en rond een uur of 3 hebben we de trein naar het centrum van Colombo genomen. De treinrit erheen was zeer aangenaam. Het spoor lag op slechts 5 meter van de oceaan verwijderd en zittend op de bankjes in de trein zorgde een zwoele bries door het open raam en de open deur voor de benodigde verkoeling. Uit de open deur hingen lachende kinderen elkaar uit te dagen wie het laatst zijn hand weg durfde te trekken voor langsschietende obstakels. Dit ging verrassend goed. In de hoofdstad gearriveerd maakten we onze weg naar de Pettah market, waar fruitkraampjes hun handelswaar presenteerden. Onderweg maakten wij bij een lokaal restaurant voor het eerst kennis met Sri Lankaans eten. Al snel bleek dat Ronald Goedemondt niet overdreef toen hij zei: 'Een beetje pittig bestaat daar niet. Het is óf helemaal niet, óf fuck alle blanken.' De saus on the side hebben we dan ook maar on the side gehouden. De Pettah market stelde niet erg veel voor en bij nadere inspectie was ook in de rest van Colombo weinig benoemenswaarigs te zien. De trein terug namen wij zonder het te weten tijdens de spits. Nou hoor ik je denken: 'ja hallo, ik reis 10x per week in de spits.' Maar dan heb je tenminste niet het okselhaar van degene naast je in je neus. Na deze enerverende ervaring liepen wij weer naar ons hostel en bed en haalden onderweg zogenoemde kottuh chicken als avondmaaltijd, bestaande uit kip groente en brood geroerbakt van de grill. Heerlijk.

De dag daarna besloten wij de oceaan maar eens van dichtbij te bekijken en vertrokken we op een korte voetreis van een half uurtje naar een nabijgelegen strand. Onderweg staken wij de spoorlijn over waar we de dag ervoor nog overheen reden. Op het strand huurden we twee bedjes onder een parasol voor in totaal iets meer dan een Euro voor de hele dag. Twee Sri Lankaanse jongens wilden maar wat graag op de foto met die blanke jongen met die roze zwembroek. De rest van de dag genoten we van het strand en de lauwwarme golven van de Indische Oceaan. Die avond in het hostel keken we samen met de expert van hostel naar mogelijke verblijfplaatsen en activiteiten voor de rest van ons verblijf in Sri Lanka. Zijn aanbevolen reisschema bestond uit ongeveer 30 bestemmingen voor de komende 25 dagen. Hier zullen we dus waarschijnlijk licht van afwijken.

De volgende ochtend vertrokken we vroeg naar het plaatsje Galle aan de zuidkust gelegen. De reis ernaartoe bestond uit een treinrit van maar 2 uur met aan de ene kant de kust en aan de andere kant het begin van het oerwoud. We konden na een klein uur staan zelfs twee zitplaatsen veroveren om zo van de omgeving te kunnen genieten. In Galle bracht de tuktuk ons van het station voor nog geen euro naar het hostel, waar we met open armen ontvangen werden door Jabba the Hut in vrouwelijke vorm. Die middag besloten we een wandeling te maken over de muren van de stad die stamden uit de 17e eeuw, aangelegd door de avontuurlijke Nederlanders van de VOC. Vanaf deze muur keken we 's avonds met een grote groep toeristen samen naar onze eerste zonsondergang hier. Twee uur later, toen we aan tafel gingen om wat te eten, waren alle Chinezen al in hun tourbussen gevlucht en voor de rest van de dag was het Nederlandse fort uitgestorven.

Omdat we Galle in een middag wel hadden gezien, lieten we ons aan het begin van de tweede dag door een tuktuk naar een tempel brengen waar wij gezegend werden door de lokale Dalai Lama. Later die dag vertrokken we naar Unawatuna, waar de mensen het strand opzoeken om te relaxen en te ontsnappen aan de werkelijkheid met behulp van schitterende uitzichten en zonsondergangen. Na een middag op het strand en de eerste nacht in Unawatuna besloot Jan maar eens die bos haar te halveren bij de plaatselijke kapper wat uiteindelijk goed gelukt is. Even later zaten we onder de palmbomen aan de wentelteefjes en een kom kwark met vers fruit om vervolgens een wandeltocht te maken door een bos van palmbomen richting Jungle beach, waar door de licht verstopte ligging minder mensen hun weg naartoe konden vinden. Na wat uurtjes zonnen in de schaduw vertrokken we weer richting het hostel. Nog geen 30 meter van het strand zagen we de palmbladeren boven ons hoofd bewegen en een groep kleine apen heen en weer springen van boom tot boom. Nieuwsgierig kwamen ze kijken als je je hand in je tas stopte of je nog wat eten voor ze had meegebracht. Helaas was het slechts de camera om ze op beeld vast te leggen. Toen we onze weg terug vervolgden kwamen we langs de Japanse vredespagode. Een gigantische witte vingerhoed met daarboven op een gouden ornament, vanwaar het uitzicht over de gehele baai adembenemend was. Na een korte stop bij het hostel was het tijd voor onze tweede zonsondergang. Aan het eind van het langgerekte strand klommen we via een smalle weg naar de top van een flinke heuvel. De andere kant van deze heuvel bestond uit een grote verzameling zwarte rotsen, die door de tropische zo'n aangenaam warm voelden onder onze blote voeten. Deze rotsen boden een prachtig uitzicht over het water en de ondergaande zon. Terwijl we terugliepen over het strand werden we gewenkt door een lokale jetskier die zijn jetski het strand op probeerde te krijgen. Samen met nog een behulpzame voorbijganger was dit klusje zo geklaard.

Weer bij het hostel aangekomen informeerden we naar de mogelijke tours voor komende dagen. Hierover de volgende keer meer ;-)

Groetjes en kusjes uit Unawatuna, Sri Lanka ,
Jan en Willem